Bieke's logboek

Hey iedereen!
Sorry dat ik dit zo laat post maar er was iets mis met het internet. Typisch!
Hier wat meer informatie over hoe mijn eerste week eruit zag op de school...

Dag 1: dinsdag 20 januari 2009

Gisteren zijn Elien en ik, samen met Jourie Joubert, onszelf gaan voorstellen in de school “De Wagenmakersvallei”.
Zo hebben we even kunnen kennismaken met de directeur en een paar leerkrachten. Ook hebben we afgesproken om hoelaat we aanwezig moesten zijn op school die volgende dag.
Dit is een afgelegen school tussen de velden van Wellington, waar vooral arme kinderen van de omliggende boerderijen les volgen.
s’ Ochtends kwamen we in de leraarskamer aan en gaf de directeur even een korte bespreking wat er die dag moest gebeuren en hoe de dag voor morgen er zou uitzien.
Hij stelde ons kort voor aan de leerkrachten en startte daarna de dag met een gebed.
We zijn in de klassen gaan helpen zodat morgen alles netjes klaarstaat voor de eerste schooldag!
Er moest nog zéér veel gebeuren, dit verbaasde me wel. In België beginnen de meeste leerkrachten al een maand op voorhand alles stilletjes aan in orde te brengen.
We hebben meegeholpen met registers in te schrijven, kasten en bankjes te verschuiven, schriften in orde te brengen en de klas helpen inrichten. Zo zag mijn dag in de school er uit.


Dag 2: woensdag 21 januari 2009

Vandaag was het de eerste schooldag, we zijn gestart in de leraarskamer waar alle leerkrachten zaten. Hier gaf de directeur nog een oppeppende speech en las een leerkracht een christelijk verhaal voor. Nadien gingen de leerkrachten met hun groep kinderen naar de vroegere slavenkerk naast de school. De ouders zaten ook in de kerk.
Hier vertelde de directeur nog over de werking van de school en las een paar teksten voor uit de bijbel. Ook verwees hij naar de Belgische studenten (ik en Elien) die kwamen helpen in de klassen.
Na ons kerkbezoek gingen we met mevrouw Francken (de leerkracht van graad R, de kleuterklas), de kinderen en de ouders naar de klas. In de klas was het nog even chaos want de naamkaartjes waren nog niet in orde. Elien en ik maakte de naamkaartjes in orde terwijl mevrouw Francken nog allerlei papierwerk deed met de ouders. Tijdens het afscheid van de ouders vloeiden er vele tranen. Veel kinderen hadden het moeilijk, schreeuwden en schopten en dit bleef nog een lange tijd doorgaan. De kinderen mochten vrij spelen in de klas. De kinderen aten wanneer ze zin hadden, dit is het tegenovergestelde van onze manier van onderwijs. Één kind (Petrodene) had een wond aan haar enkel die zo te zien al redelijk ontstoken was. We vroegen aan mevrouw Francken voor verzorging. Ze stuurde ons nogal kortaf naar het secretariaat, blijkbaar zijn zo een wonden normaal. De secretaresse was een vriendelijke vrouw die de wond goed ontsmette en er een “steriel” doekje op legde. Dit omwikkelde ze met papiertape. Toen we terugkwamen, aten de kinderen in de kring op de mat nog een boterham of chips. De bel ging waar ik hard van schrok, het was een luchtsirene. Terwijl ik dacht dat er iets gebeurde in het land, was het gewoon tijd om te spelen! Tijdens de pauze speelden Elien en ik verschillende spelletjes met hen. De kinderen waren enthousiast en het leek alsof ze dachten “hé, wat doen die juffen nu?”.
De speeltijd duurde van half 10 tot half 11, wat wij best lang vonden. Ook was er vreemd genoeg geen bewaking op de speelplaats. De speelplaats is omheind met prikkeldraad, zelf vind ik dit levensgevaarlijk en het verbaasde me dan ook hard dat de kinderen er gewoon aan hingen of op klommen. Ook stond er een watertoren buiten de omheining, de kinderen klommen over of door de omheining en gebruikten de watertoren als klimrek. De kinderen liepen overal rond, binnen en buiten de omheining! Ik probeerde de kinderen weg te houden van de omheining maar ze deden gewoon verder. Dit is onrealistisch voor een school in België. Na de speeltijd vroeg ik aan mevrouw Francken of ze op de watertoren mochten klimmen en aan de prikkeldraad mochten hangen. Het antwoord was kort en bondig “ja”. Ik stond op dat moment best wel perplex. Na de pauze gingen Elien en ik aan de slag met een activiteit die we hadden voorgesteld aan mevrouw Francken. De opdracht noemde “dit is ek”. De kinderen moesten zichzelf op een blad tekenen, zo konden we al zien hoe ver de kinderen stonden en ze wat beter inschatten. Spiegels hadden we niet om nog gedetailleerder naar zichzelf te laten kijken.
Op de mat bij mevrouw Francken deden ze juist dezelfde activiteit, maar dan moesten ze een mannetjie tekenen. Ook konden ze met de blokken of met klei spelen.
Na deze activiteiten gingen we met zijn allen naar buiten, om in het klimrek vooraan de school te spelen. Om 12u ging de luchtsirene weer en zat de dag erop voor de kinderen van graad R en mijzelf.

Dag 3: donderdag 22 januari 2009
Vandaag was het niet zo een baie leuke dag.
In de leraarskamer werd er nog gelachen en een gebed opgezegd maar na afloop was mevrouw Francken al snel verdwenen. Elien en ik hadden de indruk dat mevrouw Francken niet echt een band met ons wou smeden.
De kinderen moesten naar het toilet toen een assistente binnenkwam, Elien en ik zeiden nog tegen elkaar hoe stil het wel niet was tegenover een Belgische klas. Ineens sloeg de assistente hardhandig tegen het hoofd van een kind. Elien en ik waren dan ook redelijk geschokt toen ze plakband over het kind zijn mond kleefde en trots zei “zo doen wij dat hier.”
De dag begon met liedjes over christelijke figuren die de kinderen zelf moesten aanbrengen en een verhaal over de ark van Noah.
Dit begin was nogal langdradig, de kinderen moesten lang stilzitten en hadden nergens even een doe-moment.
Ik en Elien lieten de kinderen die nog niet hadden getekend de vorige dag, vandaag tekenen.
Wat ons opviel waren de vele kopvoeters of zelfs dingen die niet op een lichaam leken.
Deze 5-, 6-jarigen zitten op het denkniveau van een 3-, 4-jarige. Dit is vooral omdat de meeste kinderen aan FAS (F Alcohol Syndroom) leiden. Dit komt doordat de moeders tijdens de zwangerschap overdadig alcohol drinken. Dit schaadt vooral hun fijne motoriek en hun korte termijn geheugen, hierdoor leren deze kinderen niet zo snel zoals andere kinderen.
Nadien verdeelde mevrouw Francken speelgoed over de twee tafels en de mat. De 4 soorten speelgoed hadden allemaal het doel om de fijne motoriek te stimuleren. De kinderen werden in groepjes verdeeld en willekeurig bij één soort speelgoed gezet zonder keuze of doorschuifsysteem.
Mevrouw Francken had gezegd dat we iets moesten doen met de kinderen buiten, met de bal spelen ofzo. Ik en Elien speelden verschillende spelletjes terwijl mevrouw Francken weer weg was. De kinderen luisterden totaal niet naar ons, wij zijn kordaat maar gebruiken geen stok. De kinderen luisteren alleen als ze schrik hebben, hier had ik wel wat hartzeer van.
Wat me wel ontroerde waren kinderen die echt bleven zwaaien en “tot morre!” roepen tot ze uit het zicht waren. Er was ook een kind dat kwam vragen “sal jij er morre weer wees?” Op dat moment besefte ik dat deze kinderen er toch baat bij hadden dat wij er waren voor hen. Een juf die lachte, onvoorstelbaar.


Dag 4: vrijdag 23 januari 2009

De dag begon in de leraarskamer met een gebed. We zijn even het “ochtendritueel” gaan bezichtigen bij mevrouw Francken. Dit bestond uit liedjes zingen over god en een bijbels verhaal.
Nadien zijn we met mevrouw Yvette (de zorgjuf) testen gaan afleggen in de 2de graad.
Zo hebben Elien en ik een betere kijk op het verstandelijke niveau van deze kinderen.
De testen bestonden uit leerstof die bij ons gegeven wordt in het 1ste leerjaar. Voor de meeste kinderen was dit veel te moeilijk.
Na de schooldag hadden we nog een gezellige verwelkomingsbraai met al de leerkrachten. Dit om het nieuwe schooljaar goed te starten!

Groetjes en tot snel!
Bieke x